پیش‌فرض اصلی مدیریت ریسک این است که دلیل وجودی هر واحد اقتصادی ایجاد ارزش برای ذینفعان خود می‌باشد. همه شرکت‌ها با عدم قطعیت روبهرو هستند و یکی از چالش‌های مدیریت این است که چه مقدار عدم قطعیت را بپذیرد بطوریکه ارزش ثروت ذینفعان رشد یابد. عدم قطعیت هم در مورد خطر و هم فرصت، همراه با احتمال از دست دادن یا افزایش ارزش مطرح می‌شود. مدیریت ریسک مدیر را قادر می‌سازد علی‌رغم وجود عدم قطعیت و ریسک‌ها و فرصت‌های وابسته به آن، واحد اقتصادی را بصورت موثر اداره نموده و بدین ترتیب ظرفیت ایجاد ارزش شرکت را افزایش دهد.
ارزش زمانی حداکثر می‌شود که مدیریت، راهبرد و اهداف را برای ایجاد یک تعادل بهینه بین اهداف رشد و بازدهی با ریسک‌های مربوط تنظیم نماید و بطور کارا و اثربخش، منابع را در جهت دستیابی به اهداف واحد اقتصادی بکار گیرد. مدیریت ریسک در برگیرنده موارد زیر می‌باشد.
همسو کردن اشتهای ریسک و راهبرد : مدیریت، اشتهای ریسک واحد اقتصادی را در ارزیابی گزینه‌های راهبردی، تعیین اهداف مربوط و شرح و بسط ساز و کارهای مدیریت و مهار ریسک‌های مربوطه بررسی می‌کند.
افزایش تصمیمات واکنش به ریسک : مدیریت ریسک، نظم و انظباط لازم برای شناسایی و گزینش واکنش به ریسک (شامل اجتناب، کاهش، توزیع و پذیرش) را فراهم می‌آورد.
کاهش شگفتی‌ها و زیان‌های عملیاتی : واحدهای اقتصادی به توانمندی و قابلیت افزوده‌ای برای شناسایی رویدادهای بالقوه و تعیین واکنش‌ها، شامل کاهش شگفتی و هزینه‌ها یا زیان‌های همبسته با آنها دست می‌یابند.
شناسایی و مدیریت ریسک‌های چندجانبه و میان بنگاهی : هر بنگاه با هرمی از ریسک‌های تاثیرگذار بر بخش‌های متفاوت سازمان روبهرو است و مدیریت ریسک واکنش اثربخش به تاثیرات به هم مرتبط و واکنش یکپارچه به ریسک‌های چند جانبه را آسان می‌کند.
ربودن فرصت‌ها : با بررسی دامنه‌ی کاملی از رویدادهای بالقوه، مدیریت در موقعیت شناسایی و بازشناسی پیشدستانه‌ی فرصت‌ها قرار می‌گیرد.
بهبود در به کار‌گیری سرمایه : به دست آوردن اطلاعات ریسک‌های اصلی، به مدیریت اجازه می‌دهد با اثربخشی نیازهای کلی سرمایه را ارزیابی کند و تخصیص سرمایه را بهبود بخشد.
مدیریت ریسک – چارچوب یکپارچه جلد 1 و 2 را می‌توانید از طریق لینک‌های زیر دانلود کنید. این دو فایل توسط شرکت بورس اوراق بهادار تهران منتشر شده است.